Korte Versie!

Alii! Op verzoek bij deze een kort stukje, zodat jullie niet speciaal hoeven te gaan zitten om mijn boekwerk te lezen! Ik ben al bijna een maand weg en mijn vertrek komt dichter bij. Ik leer het land en vooral de mensen (en dolfijnen!) steeds beter kennen. Zo weet ik dat vrouwen in Palau veel aardiger zijn dan mannen. Als je over straat loopt (ook in de avond) dan zeggen vrouwen elkaar altijd vrolijk gedag, ook als je elkaar niet kent. Mannen daarin tegen kijken je aan en proberen door middel van praten, schreeuwen, zwaaien en toeteren je aandacht te trekken, of als ze daar geen zin in hebben kijken ze je alleen hélemaal na. Een wereld van verschil! Bij vrouwen voel ik mij dus thuis als ik over straat loop en groet ik gezellig terug, bij mannen voel ik me echt een bleke blonde buitenlandse dame die vreemd maar schijnbaar erg interessant is. Verder zie ik steeds meer het verschil tussen Palauanen en Japanners. In het kort gezegd hebben Palauanen een heel mooi innerlijk en Japanners helemaal niet! Ze praten achter je rug om, zijn minder aardig als ze daar zin in hebben, maken van een kleine fout een grote –maar enkel als die fout niet van henzelf is, bij voorkeur ook niet van een japanner- en proberen hier de boel over te nemen… Palauanen delen altijd hun voedsel, zijn in voor een praatje, hebben goede humor, zijn altijd oprecht geïnteresseerd, vrolijk –ondanks het redelijk zware leven- en de meeste mensen zijn naar mijn idee goudeerlijk. Over verschillen gesproken dus!
Ik kan met beide partijen optrekken, al heb ik wel een duidelijke voorkeur, maar heb nergens problemen mee (negeren, excuseren en vergeten zijn hier sleutelwoorden in combinatie met Japanners!). Ik nijg dus vanaf de eerste dag al meer naar de Palause collega’s gewoon omdat bij hun bijvoorbeeld de lunch een gezellig feestje is!

Verder ben ik nog steeds een interessant onderwerp en krijg ik veel vragen over Nederland. Ook blijven ze hier maar zeggen dat ik geweldig mooi ben, dit gaat in alle contexten en in verschillende talen! Helaas is dit nooit op de momenten dat ik heerlijk fris gedoucht ben en leuke kleren aantrek, nee dit wordt besproken op de momenten dat ik mij het meest smerig voel (lees; glimmend van het zweet en rood van het werk en de zon… Het liefst aan het eind van een vermoeiende dag!). Mijn ego wordt er niet groter van, maar het is wel ontzettend grappig en of ze het menen? Ik heb geen idee!

Wat er verder nog in de planning zit hier voor mij? Hopelijk veel zon en weinig regen. Twee en een halve week hard werken (ik leer zo veel!), afgewisseld met aan aantal heerlijke vrije dagen! Ik ga sinterklaas vieren in 30 graden met een aantal nieuwe vriendinnen die het ‘kerstcadeautjes geven op 5 december’ helemaal geweldig vinden. Ik moet alvast maar wat souvenirtjes gaan inslaan hier. Ben aan het duimen om een duik te kunnen maken en verder hoop ik nog wat meer van het land te zien en natuurlijk de tropische golven te bedwingen met een surfplank! Ow en misschien moet ik mezelf nog maar even voorstellen aan de president, want die heb ik nou al twee keer gezien, haha!
Dank voor het lezen (sulang!!), hopelijk kort genoeg?!

En warme groetjes vanuit Palau, tot over een paar weken!

Marieke