cultuurshock

Alii! Ik ben in Palau, na een lange reis. Mijn vlucht vertrok om 14.30 vanaf schiphol, waarna ik na 6 uur vliegen op Dubai lande, na een kleine 3 uur wachten zat ik al weer in het vliegtuig op weg naar Manila, waar ik zes(!) uur moest wachten op een ielig vliegveld, om vervolgens om half 2 in de nacht te landen op mijn eindbestemming Palau. Wat een vlucht, wat een tijden (8uur later dan in NL) en vooral wat een hitte daar (het was 29 graden en vochtig toen ik lande)! Er stond inderdaad iemand van dolphin pacific op me te wachten en galant als hij was mocht ik mijn koffer tot de eindbestemming niet meer aanraken. Al onderweg (20min autorit) kreeg ik de eerste tropische bui te zien, wat een regen! Binnen de kortste keren was de weg één groot zwembad en begon ik maar te hopen dat ze hier met winterbanden reden… Netjes om kwart over twee afgezet, eerst even een rondje gedaan door de dormitory of zoals ze het hier nu noemen; Bangikoi House. Hier begon eigenlijk de eerste cultuurshock, gelukkig was er airco, maar de rest was even wennen. Heb zelf maar een fatsoenlijk bed in elkaar geflanst, want ze slapen hier het liefst op een soort klapbed met een houten bodem en een schuimmatras van 5cm! Tas opengeklapt, wat spulletjes eruit, tandenpoetsen en om half 3 lag ik in bed. Het slapen lukte voor geen meter, met een zoemende airco een mooie lantaarnpaal voor het raam en een leuke jetlag lag ik naar het verkeer en de insecten te luisteren, ow en naar het plafond te staren! Nee de slaap wou niet komen, logisch want NL tijd was het natuurlijk pas half 7, maar ik had al een nachtje overgeslagen en was behoorlijk moe, dus ogen dicht en relaxen! Om half 7 in de ochtend (al weer licht!) werd ik na voor mn gevoel 5 minuten geslapen te hebben wakker van een smsje van Daan dat hij ging slapen en aan me dacht. Misschien het geen wat ik nodig had, want daarna ben ik in slaap gevallen en heb ik tot half 2 in de middag niks anders gedaan!
Vandaag was gelijk een soort van vrije dag, zodat ik een beetje kon bijkomen van de reis en me kon voorbereiden op het programma! Volgens Bobby, de jongen die me had opgehaald kon je in de buurt boodschappen gedaan, dus de planning was insmeren en naar buiten. Gelukkig kwam ik na een paar minuten lopen bij Palau Visitors Autority uit. Ik kreeg een plattegrondje mee en toen ik vroeg naar een winkel om boodschappen te doen zou hij me wel even brengen. Alle goede raad uit NL in de wind gelagen en na 15 minuten wachten (alles gaat hier op een tropisch tempo), kreeg ik een lift naar de supermarkt. Hier kwam de cultuurshock eigenlijk pas echt op gang, ik had gelezen dat je altijd de eigenaar van de winkel uitgebreid moest begroeten omdat dit hier zo de gewoonte was, ik heb dus maar naar iedereen van de winkel vriendelijk geglimlacht en gedag gezegd. Dit was best raar, maar ik werd toch al behoorlijk aan en nagekeken, dus het kon er wel bij! Na alles eens op het gemakt te hebben langsgelopen en eigenlijk alleen bekende dingen zag in het koekjesschap heb ik maar een mandje gepakt om wat eetbare dingen mee te nemen. De pasta en rijst was ook herkenbaar dus uiteindelijk denk ik dat ik wel wat nuttige boodschappen heb gehaald. Met twee boodschappen tassen terug gelopen, ik weet niet hoelang het was, maar de 5 minuten autorit was met deze hitte een stuk aangenamer, ook al was de airco kapot en kon mijn raam niet open…! Terug in het appartement en trots op mijzelf dat ik al naar buiten was gegaan om de boel wat te verkennen, ben ik maar even gaan afkoelen binnen. Na wat te eten (wat nog niet echt voorspoedig loopt in mijn buik) wat dingen uitgewerkt en toen werd het rond 5 uur al weer donker. Tv proberen aan te zetten en daarna wat gelezen om daarna wat soep te eten als avond eten. En nu is het donker en zit ik met mn laptop het eerste verhaal voor mijn blog te typen. Ik heb nu tijd, dus dit stuk zal dus misschien wat langer uitvallen als de vele vervolgen. Cat, afkorting van Catherine, kwam nog langs het appartement, het was druk geweest bij hun, maar ze wou even kijken hoe het met me ging en we spraken af dat ze me morgen om 9 uur op kwam halen. Heb er zin in! Ze bleef maar zeggen dat ik zo lang was (Cat zelf is 2 koppen kleiner en 3x zo breed!) en vroeg hoe mijn noem uitgesproken moest worden. Na een aantal variaties op Mary, Maria, Maijrka is het nu zoiets als Marie-j-ka! Klinkt wel grappig J
De planning voor morgen is dus dat ik om 9 uur wordt opgehaald, daarna gaan we met de auto wat boodschappen doen en worden me wat dingen aangewezen (ik hoop een internet prepaid kaart en een simkaart voor mijn gsm te kunnen fixen). Daarna op naar kantoor, een rondleiding, iedereen voorstellen een hoop gezelligheid en dan lunchen. Het werd geregeld deze dag dus ben benieuwd. Er is hier amper brood, dus geen idee wat ik de rest van de dagen als lunch mee moet nemen! Hierna naar de baai waar ik ook een rondleiding krijg en wordt voorgesteld aan de dolfijnen… Ik moest zwem en snorkelspullen meenemen dus hopelijk kan ik deze middag al meedoen met een aantal programma’s met de dolfijnen zodat ik ook en beetje weet hoe alles werkt. Aan het eind van de middag heb ik waarschijnlijk en fiets en dan moet ik weer terug bij het appartement zien te komen! De volgende dag start het programma pas echt dus ik ben heel benieuwd. Ik ben de enigste dus heb een aantal privé sessies met zowel dolfijnen, in combinatie met trainers, verzorgers, dierenarts en klanten als met de werknemers van dolphins pacific die een aantal colleges geven. Klinkt als een leerzame ervaring dus ben benieuwd! Ik denk dat ik zondag vrij ben en dan maandag start de week met 5 dagen programma en het weekend vrij!
Nou voor dit keer ben ik niks vergeten! Hopelijk kan ik dit stuk morgen (5-11) plaatsen en dan wens ik jullie vooral veel leesplezier, want er staat genoeg!
Liefs, Marieke